Süüblueme

Won er syni Frau betroge hed, hed er sich gseid, was passiert isch, isch scho gschee, und was übere isch, isch ännefür. Es Wyli hed ne s Gwüsse plaaget, und er hed en nervöse Mage überchoo. Aber d Zyt hed au säb gheilet und syni inner Stimm hed afe Rue gää. Nach Sytesprüng heds ne nümme gluschtet.  Erschtens us Überzüügig, as de so öppis glych no es Gnuusch i syni Ee chönnt bringe. Zwöitens, wil de Pfarrer e Duzfründ vonem gsy isch und er nid plötzlich zu de Uushilf hed chönne go bychte.

Wo syni Frau ihn betroge hed, hed si sich gseid, was gsy isch, isch verby, und was er nid weiss, macht ihm nid heiss. Es paar schlaaflosi Nächt hed si scho ghaa, und nach Aabentüür isch au ihre nümme z Muet gsy. Schliesslich isch si a ihrem Maa ghanget und e sone verruckte Unterschid hed si i de Zärtlichkeite vom andere de doch nid gfunde.

So isch ändgültig Graas über die Sach gwachse. E hööche Raase sozäge, und d Süüblueme dinne hend sich nidemal so schlächt gmacht!

Textprobe aus „Stimmige, Augeblick und Träum“